Που εν οι γυναίκες κυνηγοί, οδηγοί αγώνων τζ̆αι πολιτικοί;

 

Εννά αρχίσω με κάποιους γλωσσικούς προσδιορισμούς, αναμένοντας τζ̆αι προλαβαίνοντας (hopefully) το ραντάρ της πολιτικής ορθότητας. Σεξισμός είναι η κατάσταση όπου συμπεριφέρεσαι δυσμενώς απέναντι σε άλλους λόγω του φύλου τους. Σεξισμός ΔΕΝ είναι η γενική διάκριση των φύλων τζ̆αι των χαρακτηριστικών τους. Παραδείγματος χάριν: σεξισμός είναι το "ούλλες οι γυναίκες εν οι ίδιες". Σεξισμός ΔΕΝ είναι το "η μέση γυναίκα εν πιο αδύναμη μυϊκά που τον μέσον άντραν".

Αφού εξεμπερδέψαμεν (ξανά, hopefully) με τούτα τα αυτονόητα αλλά συχνά μη προφανή, πάμεν στο κυρίως θέμαν της ανάρτησης. Προσωπικά έχω διαπιστώσει βάσει εμπειρίας ότι κάθε φύλον έσ̆ιει κάποια χαρακτηριστικά που έρκουνται πακκέττον εκ γενετής τζ̆αι εν οφείλονται στο λεγόμενον "περιβάλλον". Αναλόγως που βαρούν τούτα τα χαρακτηριστικά τζ̆ιαμέ κλίνει το κάθε άτομον, όσον "δυσμενές" περιβάλλον τζ̆αι να συναντήσει.
Έτσι εν πασιφανές ότι κάποια "γούστα", "χόμπυ", "συνήθειες", ότι θέλετε βαφτίστε το, εν πιο "δημοφιλή" αν είσαι άντρας ή γυναίκα αντίστοιχα. Σε τούτον το πλαίσιον, η μέση γυναίκα φαίνεται να απολαμβάνει να ψουμνίζει, ενώ ο μέσος άντρας όχι. 

Οι γυναίκες αγαπούν τα ψώνια

Αντίστοιχα, εν θα δεις πολλές γυναίκες κυνηγούς ή στον μηχανοκίνητον αθλητισμόν. Εννά αποτολμήσω να ψελλίσω την, ενδεχομένως σεξιστικήν, εντύπωσην ότι η μέση γυναίκα εν νιώθει τόσον άνετα πίσω που το τιμόνιν όσον ο μέσος άντρας. Αντίστοιχα, έσ̆ιει νομίζω αποδειχτεί ότι η μέση γυναίκα εν πολλά πιο καλή στο λεγόμενον multitasking, δηλαδή μπορεί πολλά πιο εύκολα να κάμνει πολλά πράματα ταυτόχρονα παρά ο μέσος άντρας.

Τούτες οι τάσεις, επειδή μοιάζουν γενετικές (είπα μοιάζουν σιόρ, εν είμαι ειδικός!) ενδεχομένως εξηγούνται στο πως ελειτουργούσαν οι προγόνοι μας που τα πρώτα στάδια της εξέλιξης τους. Οι γυναίκες αναλαμβάναν το λεγόμενον foraging, δηλαδή την συλλογήν καρπών τζ̆αι άλλων χρήσιμων πόρων που το εγγύς περιβάλλον της ομάδας, ενώ οι άντρες επηαίνναν κυνήγιν, το οποίον συχνά οδηγούσεν τους σε μεγάλες αποστάσεις.Έτσι οι μεν αναπτύξαν μιαν προδιάθεσην στην σχολαστικήν συγκομιδήν (βλέπε ψώνια) τζ̆αι οι δε μιαν προδιάθεσην στην εξερεύνησην τζ̆αι την ανάγκην άσκησης βίας. Ακούουνται μπακαλίστικα αλλά σε συνδυασμόν με το ότι εξελικτικά ο πολιτισμός εν πολλά βραχύβιος σε σχέσην με το τεράστιον χρονικόν διάστημαν που την εμφάνισην του homo sapiens, εν λογικόν να συμπεράνει κάποιος ότι κουβαλούμεν χαρακτηριστικά φύλων που ακόμα λειτουργούν λες τζ̆αι είμαστεν κυνηγοί/ συλλέκτες. Έτσι ο μέσος άντρας σήμερα ενδεχομένως να προσανατολίζεται πιο εύκολα σε άγνωστα μέρη (μεν μου λαλείς κόρη που πάμεν, ξέρω!) ενώ η γυναίκα εν πολλά πιο υπομονετική στες λεγόμενες "ψιλοδουλειές" (π.χ. πλέξιμον, ραπτική, μακιγιάζ κλπ.). Ασχέτως τι διδάσκει το περιβάλλον.

Πάμεν τωρά στο πεδίον όπου πάλε προσωπικά διακρίνω χαρακτηριστικά του φύλου. Η πολιτική, τζ̆αι κατά προέκτασην η άσκηση εξουσίας. Ειδικά στες δυτικές κοινωνίες η συμμετοχή της γυναίκας, τόσον στην οικονομίαν, όπου απέκτησεν δύναμην λόγω κυρίως των θκυό παγκόσμιων πολέμων, όσον τζ̆αι στην εξουσίαν, εν εξασφαλισμένη ηθικά τζ̆αι νομικά για σχεδόν έναν αιώναν, τόσον στο επίπεδον του ορισμού των ηγετών (εκλέγειν) όσον τζ̆αι στο επίπεδον της συμμετοχής (εκλέγεσθαι). Πάραυτα, η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτικήν εν σχετικά πενιχρή, παρά τες προσπάθειες του περιβάλλοντος να τες ενθαρρύνει. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουν εφαρμοστεί τζ̆αι υποχρεωτικές ποσοστώσεις. Αλλά για την ώραν, χωρίς πολλήν επιτυχίαν.

Οπότε διερωτάται κάποιος, θεωρώ εύλογα, αν το περιβάλλον εν πλέον ενθαρρυντικόν ή έστω εξαιρετικά ανεκτικόν στην είσοδον της γυναίκας στην πολιτικήν τζ̆αι την εξουσίαν, τι τες κρατά πίσω; Πάλε εννά διατυπώσω προσωπικήν αίσθησην βάσει του τι έχω ζήσει τζ̆αι τι έχω θκιαβάσει: η μέση γυναίκα βαρκέται την πολιτικήν. Σπάνια έχω μπει σε πολιτικήν συζήτησην οπουδήποτε τζ̆αι να υπάρχει συστηματική τζ̆αι πλειοψηφική γυναικεία συμμετοχή. Σίουρα υπάρχει περιβαλλοντική επίδραση σε τούτον αλλά εν πιστεύκω πλέον ότι εν τόσον καθοριστική. Οι γυναίκες αντιλαμβάνουνται την πολιτικήν ως κάτι το αναγκαίον μεν, βαρετόν τζ̆αι κουραστικόν δε, σε αντίθεσην με τον μέσον άντραν. Η δε εξουσία για την μέσην γυναίκαν εν μια διαδικασία εντελώς διαφορετική ενδεχομένως, ειδικά στην άσκησην της, που τον μέσον άντραν. Τούτον ορίζεται εν πολλοίς τόσον που τες αλληπιδράσεις των γυναικών με τους άντρες αλλά τζ̆αι μεταξύν τους. Τζ̆αι για να πω την αμαρτίαν μου, ειδικά στην δύσην, αδυνατώ πλέον να δεχτώ ότι για την ελλιπήν συμμετοχήν της γυναίκας στην εξουσίαν φταίει η πατριαρχία, δηλαδή το περιβάλλον. Για την εν λόγω έλλειψην, που όντως εν έλλειψη, φταιν κυρίως οι ίδιες οι γυναίκες, τζ̆αι ο λόγος είναι ότι εν την γουστάρουν ως ασχολίαν.

Αν θέλουμεν εν τέλει να πείσουμεν τες γυναίκες να ασχοληθούν με την πολιτικήν τζ̆αι την εξουσίαν, πρέπει να τους δώσουμεν πιο "θηλυπρεπή" χαρακτηριστικά. Κάτι πολλά δύσκολον να προσδιοριστεί, καλώς ή κακώς (δείτε την γελοιογραφίαν πιο πάνω, λαλεί τα ούλλα).

Ώσπου να πειστούν οι γυναίκες να ασχοληθούν με την πολιτικήν τζ̆αι την άσκησην εξουσίας, stay cool and keep rocking!

Σκοτεινό δάσος

 

Γράφω σήμερα για θκυό λόγους. Πρώτον, έχω βάλει ως στόχον την συγγραφήν κατ'ελάχιστον μιας ανάρτησης τον μήναν, τζ̆αι ο Μάρτης όπου να'σαι έφυεν χωρίς να έχω γράψει κάτι. Εν δύσκολος στόχος γιατί, όπως έχω ξαναγράψει επανειλημμένα, μετά που κάποιον σημείον γίνεται δύσκολον να γράψεις κάτι "φρέσκον" χωρίς να νιώσεις ότι κάπου, κάποτε, μέσα στα πολλά χρόνια ύπαρξης του blog, έσ̆ιεις το ξαναγράψει. Εννά μου πεις, νάμπου πειράζει αν ξαναγράψεις τα ίδια, αλλά πέραν της ημερολογιακής χρήσης του blog, εν μου αρέσκει να επαναλαμβάνω  κάτι που έχω ξαναγράψει. 

Δεύτερον, ανέβηκεν επιτέλους στο Netflix η μεταφορά σε σειράν των εξαιρετικών βιβλίων επιστημονικής φαντασίας του Κινέζου, βραβευμένου με το βραβείον Hugo (google it), συγγραφέα Liu Cixin. Για την ώραν εν 8 επεισόδια που αναφέρουνται στο πρώτον βιβλίον (The three body problem). Απόλαυσα πάρα πολλά τούτα τα βιβλία τζ̆αι ομολογώ ότι εκάμαν με να αρκέψω να θωρώ γενικά τους Κινέζους με άλλον μάτι. Ως κατά βάσην δυτικόφιλος άθρωπος τζ̆αι συνέχεια βομβαρδισμένος που τα σχετικά στερεότυπα, τείνω να δω καχύποπτα τούτην την τεράστιαν χώραν, για την οποίαν δυστυχώς ελάχιστα γνωρίζω. Προβάλλει ως ένας "εχθρός" της δύσης, τον οποίον οι δυτικοί μονίμως δαιμονοποιούν, κυρίως γιατί υποτίθεται εν κομμουνιστές, αν τζ̆αι ακόμα τζ̆αι γω ο εν μέρει ενημερωμένος, καταλαβαίνω ότι έννεν κομμουνιστές, αλλά κρατιστές καπιταλιστές. Οι οποίοι πρόσφατα εγίναν η πιο μεγάλη οικονομία του κόσμου, αν τζ̆αι εχάσαν την πρωτοκαθεδρίαν του πιο μεγάλου πληθυσμού στους Ινδούς.

Η σειρά άρεσεν μου, εν πολλά καλής ποιότητας που ούλλες τες απόψεις τζ̆αι συστήνω την ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν την επιστημονικήν φαντασίαν τζ̆αι ειδικά όσους έχουν θκιαβάσει τα βιβλία. Προσωπικά πελλανίσκω να θωρώ την μεταφοράν βιβλίων που έχω θκιαβάσει τζ̆αι να βάλλω εικόνες τηλεόρασης σε αντιπαραβολήν με τες εικόνες που εδημιούργησα στο μυαλόν μου καθώς εθκιάβαζα. Εν συχνές οι απογοητεύσεις αλλά τες παραπάνω φορές αποζημιώνει με το πόσον βοηθά μια ταινία ή μια σειρά να ξεδιαλύνεις πράματα τζ̆αι καταστάσεις που το θκιάβασμαν εν μπορεί να προσφέρει.

Ο Liu Cixin εν πολλά πρωτότυπος στα βιβλία του, παρουσιάζοντας κάποιες εντυπωσιακές ιδέες τεχνολογικής εξέλιξης που μπορεί να επιτευχθεί ακόμα τζ̆αι στες επόμενες δεκαετίες τζ̆αι που εννά φέρουν επανάστασην σε ούλλα τα επίπεδα της καθημερινότητας τζ̆αι να απογειώσουν τες προοπτικές του ανθρώπινου είδους. Παράλληλα αξιοποιεί αφενός την αισιοδοξίαν ότι εν είμαστεν μόνοι μας στο σύμπαν, βασισμένος στο λεγόμενον παράδοξον του Φέρμι, σε συνδυασμόν με την δυστοπίαν του "σκοτεινού δάσους" για να κτίσει έναν δράμαν επικών διαστάσεων όπου η δυστοπία παλεύκει συνέχεια με τα θαύματα της συνεχούς τζ̆αι ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης. Τούτα τα στοιχεία ειδικά, προσωπικά λατρεύω τα, όπου τα έβρω!

Το παράδοξον του Φέρμι (αμερικανοιταλός φυσικός) κοντράρει την θέσην αρκετών ότι είμαστεν "εκλεκτοί" τζ̆αι μόνοι μας στο σύμπαν, παραθέτοντας έναν θεώρημαν το οποίον βασίζεται που την μιαν στο ότι υπάρχουμεν εμείς τζ̆αι που την άλλην στο πόσον τεράστιον τζ̆αι γεμάτον άλλους κόσμους εν το σύμπαν. Βασικά ο Φέρμι είπεν ότι σχεδόν σίγουρα υπάρχουν άλλοι πολιτισμοί στο σύμπαν, ασχέτως αν τους έχουμεν συναντήσει ή ακόμα τζ̆αι αν δεν τους συναντήσουμεν ποττέ λόγω π.χ. των αχανών αποστάσεων τζ̆αι του χαμηλού προσδόκιμου της ζωής μας (για την ώραν τουλάχιστον).

Η "υπόθεση του σκοτεινού δάσους" τωρά εν μια δυστοπική θεώρηση στην οποίαν το σύμπαν έννεν μια φιλική γειτονιά όπου οι γείτονες, μόλις συναντηθιύν εννά γίνουν παρεούθκια ή έστω εννά συμβιώνουν αρμονικά. Αντίθετα, το σύμπαν εν έναν "σκοτεινόν δάσος", όπου κάθε πολιτισμός που καταφέρνει τεχνολογικά να κινηθεί εκτός του μητρικού του κόσμου, κάμνει το με μεγάλες προφυλάξεις, συνέχεια κρυβόμενος που τυχόν άλλους συνοδοιπόρους, διότι πολλά πιθανόν ο κάθε ξένος που εννά συναντήσεις να θέλει να σε καταστρέψει, να σε κατακτήσει, να σε σκλαβώσει τζ̆αι γενικά να μεν θέλει ούτε το καλόν σου ούτε να συνυπάρξει μαζίν σου.

Αν ως ανθρωπότητα υιοθετήσουμεν τούτην την λογικήν, προφανώς πρέπει να σταματήσουμεν να γυρεύκουμεν άλλους πολιτισμούς, να αναπτύξουμεν το γληορόττερον τεχνολογίαν που να μας επιτρέπει "απεγκλωβισμόν" που τον πλανήτην μας (τον οποίον καταστρέφουμεν ασύστολα,  άλλη μια διάσταση των βιβλίων του Liu Cixin) τζ̆αι να κινηθούμεν στο σύμπαν με την λογικήν "shoot first, ask questions later".

Τούτη η γραμμή σκέψης εν "ενστικτώδης" για τον homo sapiens, τα γονίδια μέσα μας πάντα πυροδοτούν έναν μηχανισμόν fight or flight όταν αντιμετωπίζουμεν "αβέβαιες καταστάσεις". Προσωπικά, όσον τζ̆αι να μου αρέσκουν οι δυστοπίες ως υπόβαθρον μύθου, βρίσκω την εξαιρετικά απαισιόδοξην. Ο άθρωπος ήδη έσ̆ιει καταφέρει να λλιάνει την αυτοκαταστροφικά επιθετικήν τζ̆αι προκατειλημμένην του στάσην απέναντι στον συνάθρωπον του. Βέβαια οι πόλεμοι σε Ουκρανίαν τζ̆αι Παλαιστίνην δείχνουν ότι ακόμα βολοδέρνουμεν ως είδος, αλλά αν συγκρίνουμεν την συμπεριφοράν μας μόλις λλίες δεκαετίες πριν, υπάρχει ήδη μια αισθητή βελτίωση. Η βία στες ζωές μας εν πολλά πιο λλίη, ειδικά σκεφτόμενοι ότι είμαστεν πολλαπλάσιοι σε πληθυσμόν που το πρόσφατον παρελθόν. Υπάρχει φυσικά κίνδυνος να αυτοκαταστραφούμεν πολλά πριν έβρουμεν τεχνολογίες που εννά μας σώσουν που τον εαυτόν μας, αλλά ως είδος έχουμεν  μάθει πιστεύκω να ζούμεν με τούτους τους κινδύνους. Άσε που μπορεί ένας μετεωρίτης ή μια τεράστια φυσική καταστροφή να μας ξεπαστρέψει ακόμα τζ̆αι να τα κάμνουμεν ούλλα τα άλλα τέλεια.

Όσον αφορά το "σκοτεινόν δάσος", εν μια αρκετά λογική υπόθεση, ειδικά αν παρατηρήσει κάποιος πόσον αδυσώπητη εν η διεργασία της φύσης γυρόν μας, αλλά προσωπικά προτιμώ την εκδοχήν του Star Trek. Στο Star Trek δημιουργείται μια ομοσπονδία πλανητών, η οποία εξερευνά συντεταγμένα το σύμπαν σε μιαν αυτονόητην διαδικασίαν εμπλουτισμού. Όταν συναντά υποανάπτυκτους πολιτισμούς, εν σπεύδει να τους καταστρέψει/ υποδουλώσει/ κατακτήσει αλλά παρακολουθεί τους διακριτικά ώσπου να φτάσουν σε έναν επιθυμητόν τεχνολογικόν επίπεδον τζ̆αι μετά έρκεται σε επικοινωνίαν μαζίν τους, καλώντας τους να γίνουν μέλη της ομοσπονδίας. Βέβαια τα ίδια τα μέλη της ομοσπονδίας εμπλέκουνται αρχικά σε πόλεμον μεταξύ τους πριν καταλάβουν ότι συμφέρει η ειρήνη, ενώ συναντούν συχνά πολιτισμούς εξαιρετικά εξελιγμένους οι οποίοι κάθε άλλον παρά φιλικοί είναι τζ̆αι αναγκάζουνται να τους πολεμήσουν. 

Βασικά, ως αθρώποι ανάγουμεν τες νόρμες μας τζ̆αι στην φαντασίαν μας. Νομίζω εν πιο συμβατόν με την πραγματικότηταν να σκεφτεί κάποιος ότι μέσα στο αχανές σύμπαν εννά έβρεις τζ̆αι "καλά πλάσματα", εννά έβρεις τζ̆αι "γάρους" τζ̆αι το καλλύτερον που μπορείς να κάμεις είναι να είσαι όσον μπορείς πιο προετοιμασμένος τζ̆αι για τα θκυό. Σίουρα πρέπει κάπως να φύουμεν που τούτον τον πλανήτην γιατί έτσι εννά πολλύνουμεν τες πιθανότητες μας να επιβιώσουμεν. Που την άλλην, εν ανατριχιαστικά πιθανόν να μας έρτει τζ̆αι μπούμερανγκ. Αλλά ως οπαδός της επιστημονικής φαντασίας, ελπίζω ότι εννά επιλέξουμεν το πρώτον. Η φαντασία μας εν πολλά μεγάλη για να την κρατούμεν κολλημένην σε έναν πλανήτην, όσον τζ̆αι να τον αγαπούμεν.

Ώσπου να ξεφύγουμεν που την Γην, stay cool and keep rocking!

Μάνα, πατέρας, πυρηνική οικογένεια τζιαι άλλα στερεότυπα

 

Κοσιεννιά του Φεβράρη σήμερα, μια μέρα που έρκεται μιαν κάθε τέσσερα χρόνια τζ̆αι μιας τζ̆αι είχα έμπνευσην είπα να την εκμεταλλευτώ, παρόλον που οι εμπνεύσεις για αναρτήσεις έρκουνται πλέον δύσκολα τζ̆αι μακάρι να βρίσκω έστω έναν θέμαν τον μήναν. Τέσπα, πάμεν πάρακάτω.

Έσ̆ιει που λαλείτε έναν είδος σφήκας που πολλαπλασιάζεται με έναν πολλά ανατρισ̆ιαστικόν (για τον άθρωπον, η σφήκα θεωρεί το "φυσιολογικόν") τρόπον: επιτίθεται σε μιαν ταράντουλαν (είδος τεράστιας αράχνης που επίσης προκαλεί αισθήματα φόβου στον μέσον άθρωπον) τζ̆αι αφού την αναισθητοποιήσει με το δηλητήριον της, γεννά μέσα στην τζόιλιάν της τα γονιμοποιημένα της αυγά. Άμα περάσει η επίδραση του δηλητηρίου, η ταράντουλα συνέρχεται τζ̆αι συνεχίζει αμέριμνη την ζωήν της ώσπου μιαν ημέραν ξεπουλιάζουν τα αυκά της σφήκας. Οι νεογέννητες νύμφες βρίσκουν έτοιμον φαϊν, you guessed it, τα σωθικά της ταράντουλας, τζ̆αι αρκέφκουν να την τρων ζωντανήν. Εν "μωρά" αλλά η "μάνα" τους (την οποίαν ποττέ εν θα γνωρίσουν) έβαλεν τα να φαν ζωντανόν έναν άλλον πλάσμαν, ακριβώς επειδή εν πιο καλά για λλόου τους να ζει η ταράντουλα ενόσω την τρων. Εν πιστεύκω να τους προκαλεί όμως η κατάσταση (απουσία μάνας, μόνα τους σε ξένην τζ̆οιλιάν, τρων ζωντανόν έναν άλλον πλάσμαν κλπ.) "ψυχολογικά προβλήματα".

Πάμεν τωρά στο "εκλεκτόν πλάσμαν του θεού" (sic) τον homo sapiens (homo μπορεί, sapiens σπάνια αποδεικνύεται), ο οποίος βαυκαλίζεται με την ψευδαίσθησην ότι εν κάτι "ανώττερον" που την σφήκαν που αναφέραμεν. Βέβαια εδώ τζ̆αι αιώνες έσ̆ιει αποδεικτεί επιστημονικά ότι εν απλά διαφορετικός, έννεν ανώττερος, τζ̆αι ακόμα πιο εντυπωσιακά, συγγενεύκει σε μεγάλον βαθμόν με την εν λόγω σφήκαν, αφού μέρος του γονιδιώματος της μπορεί ενδεχομένως να βρεθεί στον άθρωπον (γενικά ο άθρωπος εν άλλον έναν "όχημαν" διαιώνισης γενετικού υλικού).

Ο άθρωπος λόγω της γενετικής του διαδρομής, που εν πολλά πιο πρόσφατη που την σφήκαν, ανέπτυξεν μιαν άλλην μέθοδον διαιώνισης του είδους: ένας άντρας γονιμοποιεί με τα σπερματοζωάρια του το ωάριον μιας γυναίκας, η γυναίκα κυοφορεί το προκύπτον έμβρυον για 9 μήνες τζ̆αι μετά γεννά, με μεγάλους πόνους ή πιο λλίους (αναλόγως χρήσης ουσιών ή μεθόδου γέννας) έναν μωρόν homo sapiens. Εν είμαι ανθρωπολόγος αλλά εικάζω ότι πριν την έλευσην του πολιτισμού εν έχουμεν κανέναν στοιχείον που να συνηγορεί στο ότι υπήρχεν ανέκαθεν τούτον που σήμερα αποκαλούμεν "πυρηνικήν οικογένειαν", δηλαδή ένας άντρας -πατέρας, μια γυναίκα - μητέρα τζ̆αι οι απόγονοι τους σε αυτόνομην συνύπαρξην εντός της ευρύτερης ομάδας - φυλής. Παίζει να υπήρχαν πιο ελεύθερες σεξουαλικές επαφές οπότε να ήταν άγνωστον ποιος ήταν πατέρας ποιου, παίζει να επήαιννεν μόνον ο αρχηγός με τες γυναίκες τζ̆αι οι υπόλοιποι να εκλέφκαν μέσα μέσα καμμιάν εκτόνωσην με όποιαν γυναίκαν έππεφτεν στα σ̆έρκα τους, παίζει τα κοπελλούθκια να τα αναγιώνναν οι γέροι ενώ οι νέοι, άντρες τζ̆αι γυναίκες, να εβουρούσαν ούλλη μέρα να έβρουν φαίν, νερόν, καταφύγιον κλπ. οπότε το πιο ασφαλές, επιστημονικά, που μπορούμεν να πούμεν, είναι ότι η πυρηνική οικογένεια εν αρκετά πρόσφατον "κατασκεύασμαν" ή "επινόηση" τζ̆αι ενδεχομένως να σχετίζεται παραπάνω με την ανάπτυξην πολιτισμού, δηλαδή σύνθετων κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικών δομών, παρά με τούτον που ονομάζουμεν "φυσιολογία". Για διάφορους λόγους, που εν συνδυασμός γενετικής τζ̆αι περιβάλλοντος, η πυρηνική οικογένεια έγινεν η "νόρμα", τουλάχιστον στον μέσον άθρωπον, αφού υπήρχαν μονίμως εξαιρέσεις π.χ. πολυγαμικές κοινωνίες, χαρέμια κλπ.

Το ότι η πυρηνική οικογένεια έννεν προϊόν καθαρά της φυσιολογίας του αθρώπου φαίνεται τζ̆αι που τον συνεχήν προβληματισμόν που του προκαλεί η έκδηλη, τζ̆αι στα θκυό φύλα, πολυγαμικότητα του. Ο άθρωπος έννεν "φτιαγμένος" για έναν σύντροφον για μιαν ζωήν, τραβά τον ξεκάθαρα η ανάγκη "ζευκαρώματος" με όσους πιο πολλούς ερωτικούς συντρόφους μπορεί. Εν η κοινωνία τζ̆αι η στάθμη ηθικής που του υπαγορεύκει ότι πρέπει να "συγκρατηθεί", για λόγους που μπορεί ενδεχομένως να μας εξηγήσει ένας κοινωνιολόγος ή ένας ανθρωπολόγος. Ακόμα πιο "ανώμαλη" εν η εξ επιλογής "αγαμία", δηλαδή η παντελής αποχή που το σεξ, είτε με το άλλον φύλον είτε με το δικόν μας. Η φύση μας τοποθετεί την ανάγκην σεξουαλικής εκτόνωσης κοντά στες υπόλοιπες, την τροφήν, το νερόν, τον αέραν, τον ύπνον. Άμα την παραμελείς εν θα πεθάνεις μεν αλλά κάμνεις κακόν του σώματος σου, τζ̆αι στο επίπεδον της φυσιολογίας του αλλά, κυρίως, στο επίπεδον της ψυχολογίας του.

Έτσι προκαλεί μου γέλιον (παλιά θυμόν αλλά εβαρέθηκα πλέον την βλακείαν του κόσμου) όταν άγαμοι καλόγεροι της θρησκείας σούζουν μας το δάκτυλον για το τι εν "φυσιολογικόν" στο σεξ τζ̆αι την δημιουργίαν "οικογένειας". Αθρώποι που εν γαμούν, που εν κάμνουν κοπελλούθκια, που καταπιέζουν τες φυσικές τους ορμές, αφήνετε τους τζ̆αι επεμβαίνουν στο πως εννά ζήσετε εσείς τες ζωές σας.

Όσον αφορά τον γάμον τζ̆αι την τεκνοθεσίαν για τους ΛΟΑΤΚΙ, που εν έναν πολλά συναφές θέμαν. Θεωρώ την ανάγκην γάμου ξεπερασμένην αλλά αφού το κράτος προσφέρει το πλαίσιον στους ετεροφυλόφιλους, οφείλει να το προσφέρει τζ̆αι στους υπόλοιπους. Αλλιώς συμπεριφέρεται σωβινιστικά. Εν τόσον απλόν. Το δε γελοίον επιχείρημαν ότι "έννεν φυσιολογική" μια οικογένεια με θκυό άντρες ή θκυό γυναίκες ή μιαν διαφορετικήν ομάδαν που την πυρηνικήν οικογένειαν, καταρρίπτεται που όσα έγραψα πιο πάνω συν το συνεχές "θαύμαν" της τεχνολογίας. 

Εν θα αρκήσει η στιγμή (μάλλον ήρτεν) που η τεχνολογία εννά προσφέρει στον homo sapiens την δυνατότηταν να παρακάπτει την διαδικασίαν σπερματοζωάριον + ωάριον => έμβρυον => κυοφορία=> μωρόν. Εννά χρησιμοποιείται επιθυμητόν γενετικόν υλικό τζ̆αι μια μηχανή εννά παράγει μωρά, χωρίς να βασανιέται μια γυναίκα 9 μήνες τζ̆αι να σκοτώνεται να γεννήσει. Τα δε μωρά θα είναι απαλλαγμένα που "κουσούρκα" εξαρχής, αφού η τεχνολογία εννά αποκλείει γενετικά στοιχεία που οδηγούν σε ασθένειες τζ̆αι αναπηρίες. Το δε ανάγιωμαν τούτων των μωρών θα γίνεται επιστημονικά, χωρίς να παίζει κανέναν απολύτως ρόλον το φύλον, είτε το δικόν τους είτε όσων εμπλέκονται στην εν λόγω διαδικασίαν. Θα είναι φυσικά ελεύθερος ο καθένας να κάμνει κοπελλούθκια "the old fashioned way", αλλά σταδιακά θωρώ τον εν λόγω μαζοχισμόν να εξαλείφεται. Το δε σεξ θα παραμείνει ενδεχομένως ως μια ευχάριστη δραστηριότητα, άσχετη με την διαιώνισην του είδους.

Ξέρω ότι τούτα εν φοϊτσ̆ιάρικα για τους χριστιανο-ακραιο κάθε είδους- ταλιμπάν αλλά τι να σας κάμω. Η φύση, μέσω της τεχνολογίας τζ̆αι της επιστήμης, εννά σας ξεπεράσει, εσάς τζ̆αι τους διάφορους "αρχιερείς" στους οποίους κρώννεστε.

Ώσπου να ξεπεραστείτε, stay cool and keep rocking!