Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Εν τα γονίδια ηλίθιε....


Εντάξει το "ηλίθιε" εννά προτιμούσα να ήταν κάτι πιο ταιρκαστόν στη δική μου ιδιοσυγκρασίαν (π.χ. "άθρωπε" ή "τσιάκκο") αλλά έτσι εννά ήταν δύσκολον να παραπέμψει στο παρόμοιου τίτλου βιβλίον του Νίκου Μπογιόπουλου. Το οποίον με τη σειρά του έπιασεν την ιδέαν που το προεκλογικόν σλόγκαν του Μπίλλυ του Κλίντον (ναι, της Χίλαρη τζιαι της Μόνικας) εναντίον του Μπους πατέρα. Παρεμπιπτόντως το "stupid" οι αμερικανοί εν το εννοούν ως "ηλίθιε" νομίζω αλλά μάλλον ως "χαζέ" ή "βλάκα", τέλως πάντων λλίον πιο "light", αλλά ούλλοι ξέρουμεν ήνταλως αρέσκει στους καλαμαράες να λαλούν κουβέντες παραπάνω. Η πιο σωστή λέξη για το "ηλίθιος" νομίζω εν το "idiot", το οποίον έσιει πολλά ενδιαφέρουσαν προέλευσην. Τέλος πάντων.
Που λαλείτε, σχεδόν ετέλειωσα το βιβλίον τούτον, εμείναν κανέναν-θκιό κεφάλαια, τζιαι έχω εντρυφήσει στο πόσον αναλυτική τζιαι μανιώδης μπορεί να είναι μια λιτανεία εναντίον κάποιου προσώπου, πράματος, θεωρίας κλπ. όταν το θέλει κάποιος. Σελίδες επί σελίδων συνεχούς μαστιγώματος τούτου του ανθρωποφάγου κοινωνικοοικονομικονομικού συστήματος που ονομάζεται καπιταλισμός. Είμαι 1000% σίουρος ότι αν υπήρχεν η παραμικρή επιστημονική ή άλλη ένδειξη ότι ο καπιταλισμός εν άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνος για τη φυλλοξήραν, το ρουσούδιν τζιαι τη λειψυδρίαν, ο εν λόγω "ριζοσπαστικός" δημοσιογράφος ήταν να τα συμπεριλάβει. Εύχουμαι τζιαι ελπίζω, για να μεν στεναχωρηθώ στο τέλος για τα ριάλια τζιαι το χρόνον που εσπατάλησα για να αγοράσω τζιαι να θκιαβάσω το βιβλίον, ο συγγραφέας του να δεήσει να δώσε έναν ίχνος έστω της "εναλλακτικής πρότασης" που έσιει υπόψην, πέραν που  τες αμέτρητες παραπομπές του στους τόμους των έργων του Μαρξ τζιαι του Λένιν.
Επί της ουσίας ο συγγραφέας εν τζιαι λαλεί φοβερά καινούρια πράματα. Οποιοσδήποτε έσιει στοιχειώδην επαφήν με τον κόσμον του σήμμερα (αν κάτι έσιει όντως βελτιωθεί σε πείσμαν της συνεχούς επιδείνωσης σε ούλλα τα μέτωπα που έσιει επιφέρει το σύστημαν κατά τον κ. Μπογιόπουλον εν η πρόσβαση στην πληροφορία) θωρεί ότι τζιαι πριν αλλά τζιαι κατά την κρίσην η κατάσταση στον κόσμον απέχει παρασάγγας που το ιδανικόν. Άλλοι τρων σπάζουν τζιαι άλλοι πεθανίσκουν που την πείναν. Άλλοι αυτοκτονούν που ανίαν τζιαι άλλοι εν έχουν στέγην ή πρόσβασην στη μόρφωσην. Μια ισχνή μειοψηφία (περίπου 1%) κατέχει όσον πλούτον εν κατέχουν οι άλλοι ούλλοι κλπ. Τζιαι τούτα ούλλα ενώ ο κόσμος παράγει αρκετά για να καλύψει πολλές φορές τες βιοποριστικές ανάγκες ούλλων των αθρώπων. Ως δαμέ, τζιαι παρά την εμμονήν του συγγραφέα να θεωρεί ότι εν σωστόν να μέμφεται το σύστημαν που την μιαν για την "αριθμολαγνίαν" του αλλά η λιτανεία του να βρίθει που νούμερα, ποσοστά τζιαι χρηματοοικονομικούς δείκτες, εγώ εν διαφωνώ επί της ουσίας στο εξής: capitalism (όπως ένει) sucks! Πρέπει να αλλάξει ή/ τζιαι να βελτιωθεί ως σύστημαν.
Κατ'εμέναν, που σίουρα έχω τα δικά μου στερεότυπα τζιαι δεν ισχυρίζουμαι ότι είμαι αντικειμενικός σε τούτα τα θέματα ο συγγραφέας διαπράττει τρία θεμελιώδη λάθη: 1. ήδη ανέφερα ότι επιλέγει να κρίνει το σύστημαν με τον ίδιον τρόπον τον οποίον μέμφεται, δηλαδή την απεικόνισην της ποιότητας ζωής με την "ψυχρότηταν" των αριθμών/ δεικτών 2. διατείνεται, ως να είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ότι ο Μάρξ, ο Έγκελ, ο Λένιν δεδικαίωνται, αλλά παράλληλα αρνείται ότι το εναλλακτικόν σύστημαν που τούτοι επροτείναν (κομμουνισμός) έσιει πραγματικά δοκιμαστεί/ εφαρμοστεί 3. κάθε αντικειμενικός κριτής οφείλει, στην παράθεση των αρνητικών στοιχείων τζιαι αδυναμίών του αντικειμένου της κριτικής του, να παραθέσει στοιχειωδώς τζιαι τυχόν θετικές πλευρές του. Στο βιβλίον του κ. Μπογιόπουλου αμφιβάλλω αν μπορεί κάποιος να εντοπίσει μισήν λέξην για τα επιτεύγματα του αθρώπου κατά την περίοδον επικράτησης τούτου του "επάρατου συστήματος". Ρε ακόμα τζιαι για το Χίτλερ έχουν να πουν ότι εματζιέλλεψεν τον κόσμον αλλά εγέμωσεν την Ευρώπην δρόμους να κινείται ο κοσμάκης τζιαι είπεν τζιαι το "ένας σκαραβαίος για κάθε νοικοτζιυρκόν"...
Πέραν των τριών τούτων "λαθών", ο Μπογιόπουλος κάμνει ακόμα έναν άλλον, πιο θεμελιώδες λάθος. Ανάγει μιαν ομάδαν του πληθυσμού σε "δαίμονες" (κεφαλαιοκράτες, αστική τάξη) τζιαι εναποθέτει την ελπίδαν του στους "αγγέλους" (προλετάριους) για επανάστασην, τζιαι ανατροπήν του συστήματος (αμελώντας φυσικά, τουλάχιστον ως τζιαμέ που εθκιάβασα, να αναφέρει τζιαι λλία πρακτικά μέτρα σε καθημερινόν επίπεδον για την "επόμενην μέραν"). Αναρωθκιούμαι αν ο κ. Μπογιόπουλος τζιαι οι ομοϊδεάτες του συνειδητοποιούν ότι τζιαι στες θκιό ομάδες έχουμεν έναν βασικόν, κοινόν στοιχείον: homo sapiens οι μεν, homo sapiens οι δε. Προφανώς θεωρείται ότι η ένταξη του ατόμου στην εκάστοτε ομάδαν αναιρεί τούτον το θεμελιώδες χαρακτηριστικόν τους. Άλλα "γονίδια" ο αστός, άλλα ο "προλετάριος". Έτσι φαίνεται πως όταν (αν θέλει ο λαός) επικρατήσουν οι δεύτεροι έναντι των πρώτων, τζιαι αφού καταλαγιάσει η "καταιγίδα του μίσους κατά της αδικίας" (βλέπε "δικτατορία του προλεταριάτου" ή μάλλον κάμε αναδρομήν στη μοίραν της μπουρζουαζίας στην Σοβιετικήν Ένωσην μετά το 1917), εννά έσιει καλλιεργηθεί τόσον πολλά η ηθική του "εν υπάρχει άτομον αλλά σύνολον/ κοινόν καλόν" που ο κόσμος θα μεταμορφωθεί σε έναν επίγειον παράδεισον απόλυτης δικαιοσύνης, όπου ο καθένας θα "αμοίβεται βάσει των αναγκών του τζιαι θα επιβαρύνεται βάσει των δυνατοτήτων του" (πολλά "βιβλικόν"). Περιττόν να αναφέρουμεν ότι η πρώτη απόπειρα εφαρμογής του κομμουνισμού, αφού πρώτα "επλήγηκεν" που πλήθος διασπαστικών τζιαι "ρεφορμιστικών" ιδεολογιών τζιαι προσπαθειών, εκατέληξεν σε (ακόμα πιο αμείλικτον για τους πολίτες των κρατών που τον εφαρμόσαν) "κρατικόν καπιταλισμόν", όπου ο "δαίμονας αστός/ κεφαλαιοκράτης" αντικαταστάθηκεν που την "κομματικήν νομεκλατούραν" τζιαι τους "πατερούληδες".
Εγώ ο πτωχός τω πνεύματι, δεξιών/ συντηρητικών καταβολών (όσον τζιαι να τες έχω ποκουππίσει εσχάτως), μη έχων ακόμα θκιαβάσει μιαν έστω εκλαϊκευμένην έκδοσην των Απάντων του Λένιν τζιαι του "Κεφαλαίου" του ΄Μαρξ (αν τζιαι έχω θκιαβάσει το "Μανιφέστον" τζιαι μιαν ανάλυσην των "υπέρ τζιαι κατά" του Μάρξ), έχω αντιληφθεί ότι ο κ. Μπογιόπουλος με το βιβλίον του ουσιαστικά κατακεραυνώννει θκιό κατηγορίες αθρώπων, περαν των "δαιμόνων/ κεφαλαιοκρατών/ πολυεθνικών" κλπ.: τζιείνους που θεωρούν ότι ο καπιταλισμός έννεν δομικά ελαττωματικός αλλά απλά εν εφαρμόζεται σωστά για διάφορους λόγους (κάτι που διατείνονται εξάλλου τζιαι οι κομμουνιστές για το σύστημαν της δικής τους αρεσκείας) τζαι τζιείνους που συμφωνούν μεν για τα αδιέξοδα του συστήματος αλλά προτιμούν να το ανατρέψουν "ειρηνικά", δηλαδή με χρησιμοποίησην στοιχείων του (π.χ. αστικά κόμματα) με τρόπον που να επικρατήσει ο σοσιαλισμός. Τούτους τους δεύτερους ο κ. Μπογιόπουλος κατακεραυνώννει τους ακόμα παραπάνω που τους πρώτους, σαν καλός hardcore κομμουνιστής.
Επειδή μπορώ (τζιαι αρέσκει μου) να μιλώ τζιαι να γράφω για μέρες, εννά κάμω μιαν παρεμφερήν αναφοράν σε θκιό αθρώπους που προφανώς είναι ή υπήρξαν τσιάκκοι: ο Richard Dawkins τζιαι ο Αϊνσταϊν (τζιαι ο Φρόϊντ εν μες τούτους αλλά ας μεν το παρατραβούμεν). Ο μεν πρώτος, στες πρώτες σελίδες του best seller "The selfish gene" αναφέρει ότι θα πρέπει να εισάξουμεν με επεμβατικούς τρόπους την ηθικήν του "αλτρουϊσμού" διότι τέθκοιος μηχανισμός εν υφίσταται στήν - καθαρά εγωιστικήν - φύσην των γονιδίων, οϊ μόνον του αθρώπου αλλά ολόκληρου του οικοσυστήματος διότι απλά "έννεν βιώσιμος". Αναφέρει επίσης τα λόγια κάποιου άλλου, ο οποίος περίπου λαλεί ότι τυχόν επισκέπτες που το διάστημαν θα έπρεπεν να μετρούν το βαθμόν προόδου ενός πλανήτη που το κατά πόσον έσιει ανακαλυφθεί ή οϊ που κάποιον νοήμων ον πάνω του η εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής. Στην γην έπρεπεν να περάσουν 3-4 διεκατομμύρια που την γένεσην ζωής για να γίνει τούτον (που το Δαρβίνον). Εγώ ο αδαής θα πω επί τούτου μόνον το εξής: αλτροισμός εν υπάρχει. Υπάρχει μόνον εγωισμός με "καλά", "κακά" ή "καθόλου" αποτελέσματα. Ζούμεν σε έναν σύμπαν (όπου είμαστεν αμελητέα to say the least ποσότητα) που φαίνεται να έσιει ως κύριον λόγον ύπαρξης την πορείαν προς τον αφανισμόν. Αλλά κατά τα άλλα μπορούμεν να μεταμορφωθούμεν σε "αλτρουιστές". Μα φυσικά, αν έτσι θα εξυπηρετηθεί κάπως ο εγωισμός μας...
Ο Αλβέρτος (ο οποίος ως σοφός άθρωπος επέκρινεν το σύστημαν αλλά επροσπάθησεν να καταδείξει το ύψος της δυσκολίας μετάβασης στον επιθυμητόν για τον ίδιον σοσιαλισμόν), είπεν τα εξής πολλά ωραία:
"...ο σκοπός του σοσιαλισμού είναι κοινωνικοηθικός. Η επιστήμη δεν μπορεί να δη­μιουργεί σκοπούς και είναι ακόμη λιγότερο ικανή να τους εμφυσήσει στους ανθρώπους. Το μέγιστο που μπορεί να κάνει η επιστήμη είναι να προσφέρει τα μέσα για την επίτευξη ορισμέ­νων σκοπών...". Φανταστείτε άρα όταν η επιστήμη έννεν αρκετή να ορίσει την "ηθικήν", πόσον δύσκολον μεθοδολογικά εν το όλο θέμα.

"Η κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπινων υπάρξεων μπορεί να διαφέρει πολύ ανάλογα με τα επικρατούντα πολιτιστικά πρότυπα και τύπους οργάνωσης που κυριαρχούν στην κοινωνία. Σε αυτό ακριβώς βασίζουν τις ελπίδες όσοι επιδιώκουν να καλυτερέψουν την τύχη του ανθρώπου: οι άνθρωποι δεν είναι κα­ταδικασμένοι λόγω της βιολογικής τους ψυχοσύνθεσης να αλληλοεξοντώνονται ή να παραδί­δονται στο έλεος της σκληρής και αναπόφευκτης μοίρας." Χμ, δαμέ ο Φρόϊντ νομίζω ψιλοδιαφωνεί με τα περί "ενστίκτου επιθετικότητας". Πάραυτα δαμέ εγώ σημειώννω ότι η βασική κινητήριος δύναμη παραμένει το "εγωιστικό γονίδιο", του οποίου φυγείν αδύνατον. Η διδασκαλία της κοινωνίας λοιπόν έσιει θκιό προκλήσεις: 1. να ορίσει σωστά τζιαι μεθοδολογικά την "ηθικήν" 2. να την διδάξει μέσα που την εξυπηρέτησην του "εγωισμού" του κάθε ατόμου.

"Η κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία, βασιζόμενη στην καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία, χαρακτηρίζεται επομένως από δυο κύριες αρχές: πρώτο, τα μέσα παραγωγής (κεφάλαιο), αποτελούν ατομική ιδιοκτησία και οι ιδιοκτήτες τα διαχειρίζονται κατά την κρίση τους. Δεύτερο, η σύμβαση εργασίας είναι ελεύθερη. Φυσικά από την άποψη αυτή δεν υπάρχει καθαρή καπιταλιστική κοινωνία.
Πρέπει ιδιαίτερα να σημειώσουμε ότι οι εργάτες, χάρη στη μακροχρόνια και έντονη πολιτική πάλη σημείωσαν επιτυχίες εξασφαλίζοντας σε ορισμένες κατηγορίες εργατών «βελτιωμένη» μορφή ελεύθερης σύμβασης εργασίας. Αλλά η σημερινή οικονομία στο σύνολό της διαφέρει κατά πολύ από τον «καθαρό» καπιταλισμό." Τούτον το κομμάτι φαίνεται να συμπλέει με τζιείνους που διατείνονται ότι ούτε ο καπιταλισμός έσιει "επιτευχθεί" (εξ' ου τζιαι οι "κρίσεις").

"Είμαι πεισμένος ότι μόνο ένας δρόμος υπάρχει για να μπει τέλος σε όλο αυτό το κακό, δη­λαδή τη δημιουργία της σοσιαλιστικής οικονομίας με το αντίστοιχο σε αυτή σύστημα παιδείας, προσανατολισμένης σε κοινωνικούς σκοπούς.". Couldn't agree more. Αντιπαραβάλτε το τούτον με τον "εξτρεμισμόν" της ανατροπής να δούμεντε, ποιον εν πιο "ελκυστικόν";

"Η επίτευξη του σοσιαλισμού απαιτεί την επίλυση ορισμένων εξαιρετικά δύσκολων κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων. Πώς, λόγου χάρη, παίρνοντας υπό­ψη το βάθεμα της συγκέντρωσης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας θα αποτραπεί η με­τατροπή της γραφειοκρατίας σε δύναμη που κατέχει την πλήρη εξουσία. Πώς θα προστατευ­τούν τα δικαιώματα του ατόμου και ταυτόχρονα να υπάρχει εγγύηση ενός δημοκρατικού αντί­βαρου στην εξουσία της γραφειοκρατίας. Οι σκοποί και τα προβλήματα του σοσιαλισμού δεν είναι τόσο απλά και η σαφής κατανόησή τους έχει μέγιστη σημασία στο μεταβατικό μας αιώ­να.". Θωρείτε αν ο Μπογιόπουλος π.χ. μετά την λιτανείαν έκαμνεν έστω τζιαι μισόν hint για το πως σκέφεται ο ίδιος τζιαι οι ομοϊδεάτες του να λύσουν τούτα τα "εξαιρετικά δύσκολα" (ακόμα τζιαι για τον Αίνσταϊν) πρόβλήματα στο δρόμον της επίτευξης του σοσιαλισμού, είσιεν περίπτωσην να μεν τον ακούσουμεν; Γιατί είμαστεν τίποτε μαζόχες;

Ώσπου να προτείνουν οι κομμουνιστές συγκεκριμένες λύσεις καθημερινής εφαρμογής για επίτευξην του επίγειου παραδείσου που ούλλοι ονειρευκούμαστιν (αστούλληδες τζιαι προλετάριοι), stay cool and keep rocking!

4 σχόλια:

  1. "Ώσπου να προτείνουν οι κομμουνιστές συγκεκριμένες λύσεις καθημερινής εφαρμογής για επίτευξην του επίγειου παραδείσου που ούλλοι ονειρευκούμαστιν"

    καλά τζαι αν δεν προτείνουν κατά τη γνώμη σου συγκεκριμένες λυσεις κλπ εσύ που θεωρείς ότι κάτι πάει λάθος απλά εννα κάτσεις στα βραστά σου τα αυκά;

    οξα απλά λαλείς τα τούτα ούλλα με μόνο στόχο να αναδείξεις τάχα ότι οι "κομουνιστές"
    (όπως εσύ τους φαντάζεσαι ότι ένει που τάχα εν βάλλεις ταμπέλες αλλά έτο που βάλεις)
    εν λάθος;

    ατε πες τζαι εν προτείνουν τίποτε
    εσύ τι εννα κάμνεις; τίποτε; αλλά ενα περιμένεις που κάοπιους άλλους να κάμουν τζείνα που λαλείς ότι θα ήθελες να κάμεις εσύ αν σου ελαλούσεν καποιος λύσεις κλπ;
    ωραίοςςς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φιλούδιν εγώ εν είμαι ούτε οικονομολόγος, ούτε φιλόσοφος (επαγγελματίας εννοώ), ούτε κοινωνιολόγος για να είμαι σε θέση να σηκωστώ που τα "αυκά" μου. Ο κ. Μπογιόπουλλος διατείνεται ότι είναι οικονομολόγος αλλά εκτός που κατηγορίες τζιαι αοριστίες (τελικά όντως εν είσιεν τίποτε χειροπιαστόν να προτείνει) ουδέν.
    Ποιοι που ούλλους τους κομμουνιστές να θέλω να αναδείξω ότι εν λάθος; Έσιει ένα σωρόν "αιρέσεις" (όπως η θρησκεία έναν πράμαν), δαμέ τσακκώνουνται μεταξύ τους παραπάνω παρά με τη συντήρησην που θέλουν να ανατρέψουν τζιαι είμαι εγώ το πρόβλημαν; Τζιαι οϊ, εν θεωρώ λάθος το τι θα εθέλαν, θεωρώ ότι εν εκαταφέραν (ακόμα) να προτείνουν καθημερινές λειτουργίες που να στέκουν. Απόδειξη ότι εκατάρρευσεν η πρώτη προσπάθεια πανταχόθεν. Θεωρώ ότι δικαιούνται τζι'άλλες αλλά οϊ επειδή "έχουν δίκαιον" αλλά διότι τζιείνον που θα προτείνουν θα είναι αντικειμενικά πιο αποτελεσματικόν τζιαι δίκαιον που τούτον που θα αντικαταστήσει.
    Μα εν εγώ που βάλλω ταπέλλες ρε φίλε; Εθκιάβασες το βιβλίον; Κάθε καντούνιν τζιαι ομαδοποίηση/ ισοπέδωση των "ταξικών εχθρών", που τους "κεφαλαιοκράτες", τους "μεγαλοτσιφλικάδες", τους "εφοπλιαστάδες", τους "σοσιαλιστές" στους "φιλελεύθερους" κλπ. Αναφέρουμαι στον Μπογιόπουλλον ο οποίος φροντίζει να ταπελλωθεί καλά-καλά που μόνος του τι "ομάδαν" αντιπροσωπεύει.
    Εξανάπα σου το. Με βάσην το μετερίζιν (που λαλεί τζιαι το κόμμαν) μου, εγώ είμαι πολλά ικανοποιημένος που την "πρόοδον" μου τζιαι την "συνεισφοράν" μου μες στην κοινωνίαν. Αλλά εν τζιαι είμαι εγώ που (όπως οι παπάες) υπόσχουμαι "λαούς με πετραχήλια" (βλέπε "αταξική κοινωνία") τζιαι να οφείλω τζιόλις να αποδείξω κάτι. Εν ο positive claimant (οι κομμουνιστές τζιαι τα οργανωμένα σύνολα που τους αντιπροσωπεύουν) που οφείλουν να αποδείξουν πράματα. Αν με πείσουν, εννά έχουν την (άνευ δικτατορίας) πλήρην συμμόρφωσην τζιαι αφοσίωσην μου. Ως τότε θα τους αντιμετωπίζω όπως ως άθεος αντιμετωπίζω τους παπάες με τες υποσχέσεις τους περί "αθανασίας"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. στα @@ μου ο μπογιόπουλος τζαι ούλλοι τούτοι οι επαγγελματίες κομουνιστές στους οποίους αναφέρεσαι υπό την έννοια ότι δεν έγραψα αυτά που έγραψα προς υπεράσπισην τους που δε νομίζω να την χρειάζονται που μένα

    εγώ άλλον επεσήμανα

    "ατε πες τζαι εν προτείνουν τίποτε
    εσύ τι εννα κάμνεις; τίποτε; αλλά ενα περιμένεις που κάοπιους άλλους να κάμουν τζείνα που λαλείς ότι θα ήθελες να κάμεις εσύ αν σου ελαλούσεν καποιος λύσεις κλπ;"


    τζαι εσύ έγραψες μου ότι

    "Με βάσην το μετερίζιν (που λαλεί τζιαι το κόμμαν) μου, εγώ είμαι πολλά ικανοποιημένος που την "πρόοδον" μου τζιαι την "συνεισφοράν" μου μες στην κοινωνίαν."

    δηλαδή με λλία λόγια οκ ρε κοπέλια ό,τι μπορώ κάμνω τζαι γω έναν πράμαν

    οκ δεκτό

    να σε ρωτήσω κάτι:

    τι θεωρείς ότι πρέπει να αλλάξει στην κοινωνία και ειδικά στην κυπριακή κοινωνία κράτος κλπ

    πες μου το πιο σοβαρό πρόβλημα που έχει η κυπριακή κοινωνία κατά τη γνώμη σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε εν κάμνουμεν χαϊριν έτσι. Πρέπει να συζητήσουμεν δια ζώσης. Στείλε μου email στο youfis@hotmail.com να κανονίσουμεν μέραν/ ώραν/ μέρος, μαζίν ή χωρίς άλλην παρέαν να γνωριστούμεν τζιόλις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή