Ασχολήθηκα αρκετά νωρίς στην μπλογκερική μου διαδρομήν με σχετικές πτυχές του τίτλου (
δαμέ τζιαι
δαμέ οι αναρτήσεις, που έχουν χάζιν γιατί "εκαλαμάριζα" στα πρώιμα μπλογκερικά μου στάδια), αλλά έshει που τότε να ξανασχοληθώ, αν δεν κάμνω λάθος. Εχτεσινά συμβάντα εδώσαν μου ερέθισμαν να γράψω κάτι περί τούτων των διαχρονικών τζιαι τόσον πολυσυζητημένων θεμάτων για το μέσον άθρωπον.
Όπως σίουρα εξανάγραψα, ο άθρωπος έshει έναν κύριον στόχον στη ζωήν του (η οποία όπως πάλε σίουρα εξανάγραψα μια είναι τζιαι δεν πρόκειται να συνεχιστεί σε παραδείσους, κολάσεις τζιαι άλλα κουρουφέξαλλα): να είναι ευτυχισμένος.
Οι ερμηνείες του όρου "ευτυχία" πιθανώς να είναι όσες τζιαι οι γνώμες των αθρώπων που εζήσαν, ζουν τζιαι θα ζήσουν σε τούτον τον πλανήτην, αλλά η πηγή των ερμηνειών κατ' εμέναν εν ξεκάθαρη, τζιαι χωρίζεται σε θκιό πράματα: (1) στο τι κουβαλούμεν μαζί μας, ήτοι τα γονίδια μας (2) στο τι μας διαμορφώνει ως εξωτερικόν περιβάλλον.
Έτσι πορευκούμαστεν στη σύντομην (αναλόγως με τι τη συγκρίνεις) ζωήν μας προσπαθώντας να φτάσουμεν σε μιαν κάποιαν ευτυχίαν. Δυστυχώς εν μας κανούν τα εμπόδια που πιθανότατα θα μπουν μπροστά μας στην πορείαν μας, αλλά έρκεται τζιαι η σύγκρουση ανάμεσα στες θκιό πηγές καθορισμού τούτης της ευτυχίας να μας κάμουν άνω κάτω. Τζιαι εξηγούμαι.
Ο άθρωπος (homo sapiens) κουβαλά γονιδιακόν φορτίον, το οποίον ενστικτωδώς ή τέλος πάντων σε επίπεδον μη συνειδητόν (π.χ. εν ελέγχεις πότες θα τρέξουν τα σάλια σου ή πότε θα εκκρίνει το στομάshι σου τα γαστρικά υγρά για να χωνέψεις κλπ.) "απαιτεί" να το "διαιωνίσει". Έτσι υπάρχουν εγκατεστημένοι "μηχανισμοί" στο σώμα σου, τους οποίους συνειδητά ΔΕΝ ελέγχεις, οι οποίοι σε ωθούν στο να "ερωτευτείς". Όσοι έχουν περάσει που τα "ντουζένια" μιας ερωτικής σχέσης τουλάχιστον μια φοράν καταλαβαίνουν τι εννοώ. Στο στάδιον τούτον η λογική σου (ότι την ορίζει στον εγκέφαλο σου) απλά παραμερίζεται τζιαι κυριαρχούν οι "εκκρίσεις" που προκαλεί το ημισφαίριον τζιείνον του εγκεφάλου, το οποίον διατάσσει: "ΣΕΞ, ΣΕΞ τζιαι πάλε ΣΕΞ". Για σέναν, συνειδητά τζιαι σε ταπεινόν προσωπικόν επίπεδον είναι μια ψηφίδα ευτυχίας πολλά μεγάλη. Για τα γονίδια σου εν αποστολή: διαιώνισις! Αν το καταφέρνουν τελικά εν άλλον θέμαν αλλά το θεμελιώδες κίνητρον, όσον τζιαι αν δεν αρέσκει στους ρομαντικούς, τούτον ένει πάντα.
Στες άλλες θκιό αναρτήσεις έβαλα κάποια στοιχεία στο τι διαφέρει ο έρωτας που την πολλές φορές εξίσου δυνατήν παρόρμησην για one night stands (όπως λαλούν στα αγγλικά χωρκά). Ουσιαστικά πέραν των καθαρά σεξουαλικών ερεθισμάτων, οπτικών τζιαι άλλων, στον έρωταν ο μηχανισμός περιλαμβάνει προσωποποίησην του "πόθου". Εν χαρακτηριστικόν ότι σε "ερωτευμένους" τα ίδια σεξουαλικά ερεθίσματα που τρίτα πρόσωπα, όσον δυνατά τζιαι να είναι, έχουν μειωμένην έως καθόλου επίδρασην. Χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι έχουν τζιαι ανοσίαν οι "ερωτευμένοι".
Πόσον διαρκεί τούτη η περίοδος "τρέλας" για κάποιον "νέον στη ζωή σου" άθρωπον; Οι γνώμες διαφέρουν, κάποιοι κυνικοί βάλλουν το σε κάποιους μήνες, οι δε ρομαντικοί έρκουνται να ισχυριστούν ότι σε κάποια ζευγάρια διαρκεί εφ' όρου ζωής.
Εγώ δυστυχώς ή ευτυχώς, τάσσομαι με τους "κυνικούς". Ο "έρωτας" (ή ντουζένια ή ότι άλλον το λαλούμεν) κρατά πολλά λλίον, αν είσαι τυχερός αρκετούς μήνες, κάποτε τζιαι πολλά πιο λλίον, ώσπου βασικά να επέλθει η "απομυθοποίηση" (συνήθως τούτον γίνεται στο shοκ της συμβίωσης, όπως το περιγράφω στη σχετικήν ανάρτηση). Εν προφανές ότι αν ένα ζευγάρι περάσει πιο μεγάλη περίοδον "χώρκα" (εν συμβιώσει) μπορεί να παραταθεί η εν λόγω περίοδος αλλά πάλε αργά ή γλήορα εκτονώνεται. Τζιαι διαδέχεται την κάτι άλλον.
Ποια η διαφορά τούτου του "άλλου" συναισθήματος που τον έρωταν; Κατ' αρχήν ας το ονομάσουμεν "αγάπη". Ποια η διαφορά της αγάπης που τον έρωταν, επί της ουσίας; Νομίζω η πρώτη εν προφανής: το σεξ εν πιο λλίον τζιαι λλιόττερον έντονον, κατά μέσον όρον (μεν πεταχτείτε οι "έμπειροι" παντρεμένοι να με διαψεύσετε δαμέ, εν μιλώ για "ποιότηταν του σεξ, μιλώ για "έντασην", τζιείνον το "ακουμπά σε τζιαι σηκώννεται" έναν πράμαν). Ταυτόχρονα όμως η σύνδεση εν πιο πλήρης τζιαι η αποδοχή πλέον έννεν "άνευ όρων". Η περίοδος χάριτος που απολαμβάνουν τα άτομα, λόγω της ανηλεούς έκκρισης συγκεκριμένων ορμονών, έshει περάσει ανεπιστρεπτί. Η αγάπη πλέον εν μια διαδικασία συνεχούς αποδοχής τζιαι έγκρισης του άλλου, οϊ μόνον συναισθηματικά αλλά τζιαι λογικά. "Παλανσάρεται" κοινώς η κατάσταση τζιαι μπαίνει μια ισορροπία πολλά πιο απαιτητική. Για τούτον ακριβώς το λόγον η αγάπη εν έναν αγαθόν ευτυχίας που αξίζει ακόμα παραπάνω να επιδιώξεις. Εν κάτι που όντως μπορεί (αν πετύχεις) να διαρκέσει εφ' όρου ζωής (σε αντίθεση με τον "έρωταν").
Δαμέ έρκεται η μεγάλη αδικία. Η προδιάθεση για μονογαμία στον άθρωπον λέγεται ότι ορίζεται που θκιό σχολές σκέψεις. Η πρώτη λέει ότι εν μέρος της φυσιολογίας μας για σχεδόν 4 εκατομμύρια χρόνια. Η δεύτερη λέει ότι εν στοιχείον που επροέκυψεν περίπου πριν 20.000 χρόνια (στα σχετικά πρώιμα στάδια της ανάπτυξης πολιτισμού). Που το δικό μου "σώμαν" (τζιαι πνεύμαν) αλλά τζιαι που το τι παρατηρώ γυρόν μου, τείνω να δεχτώ την 2ην εκδοχήν. Άρα κουβαλούμεν γονιδίωμαν που απαιτεί πολυγαμικότηταν, αλλά ζούμεν σε "περιβάλλον" που τείνει στη μονογαμικότηταν.
Κατ' αρχήν, μονογαμικότηταν εγώ ορίζω την επιλογήν να διατηρείς σχέσην ερωτικήν/ συντροφικήν με μόνον έναν άθρωπον. Με βάσην το στόχον που έθεσα για το μέσον άθρωπον (η ευτυχία), θα έπρεπεν, αν είναι "φυσική/ γονιδιακή" προδιάθεση η μονογαμικότητα, να είναι ενισχυτικός παράγοντας προς επίτευξην του εν λόγω στόχου. Με λλία λόγια, εφόσον "επιλέξεις" (ή επιλεγείς που) τον άθρωπον σου, τζιαι περάσεις τα shοκ που ανέφερα στην άλλην ανάρτησην, να είσαι ευτυχισμένος/ ικανοποιημένος τζιαι να μεν σε τραβούν οι "ξένοι".
Ποια εν η αδικία εν να μου πεις;. Πέτε μου εσείς. Σε προσωπικόν επίπεδον αλλά τζιαι παρατηρώντας τες μονογαμικές, μακροχρόνιες σχέσεις γυρόν σας, θεωρείτε "φυσιολογικόν" να πρέπει συνεχώς να "αποστρέφεις" το βλέμμαν (τζιαι γεννικά το σώμαν) που ούλλα τα άλλα ερεθίσματα που το "γονιδιακό σου φορτίον" στέλλει απλόχερα; Να απαγορεύεται ένας ( ή παραπάνω) νέος "έρωτας" διότι θα πληγώσεις (τζιαι θα πληγωθείς;); Να κρύφκεις ένα σωρόν ενδόμυχες σκέψεις (τζιαι πόθους) που υπάρχουν εν παραλλήλω με την γνήσιαν, ατόφιαν τζιαι βαθκιάν αγάπην που νιώθεις για τον πραγματικόν σύντροφον της ζωής σου;
Άρα λοιπόν που καταλήγουμεν; Το σίουρον είναι ότι όλα τα φύλα (αρσενικόν, θηλυκόν τζιαι τα υπόλοιπα) ΔΕΝ ανέχονται την "απιστίαν", όσον προοδευτικά τζιαι να το παίξουν. Για τον απλό λόγο ότι η απιστία πληγώνει, εν αντίδραση όσον ανεξέλεγκτη όσον ο έρωτας. Το γιατί μπορεί να βρίσκεται σε διάφορα αλλά για μέναν νομίζω εν το αίσθημαν της απόρριψης, εν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Κάτι μέσα μας εν δέχεται να "μοιραστεί" τον άλλον, να νοθευτεί το "κρασίν" που πίννει μόνον τζιείνος (ή τζιείνη). Υπάρχουν ακούω/ θκιαβάζω ζευγάρια που δέχουνται την παρουσίαν "τρίτων"΄στη σχέση τους αλλά νομίζω εν εξαιρέσεις, οι παραπάνω αργά ή γλήορα θα χωρίσουν. Εν αρκετά δύσκολον να κουμαντάρεις μιαν σχέσην των θκιό, πόσον μάλλον να την κάμεις σχέσην των τριών (ή παραπάνω).
Άρα που καταλήγουμεν; Πουθενά μπορεί να πει κάποιος. Όπως τζιαι στο θέμαν του θανάτου, όπου η πίστη (θα έπρεπε να) διαμορφώνεται τελικά σε καθαρά προσωπικόν επίπεδον, ο κάθε άθρωπος εννά καταλήξει τελικά στες επιλογές τζιαι ισορροπίες που θα τον κάμουν πιο ευτυχισμένον. Εν υπάρχουν συνταγές, απλά μπορεί οι εμπειρίες των άλλων να κάμουν το "φορτίον" πιο ελαφρύν για τους νεώτερους, κοινώς να μεν ανακαλύφκεται που τον καθέναν ο τροχός ξανά που την αρχήν.
Εγώ, σαν άθρωπος προφανώς εν δυνάμει μονογαμικός αλλά φύσει πολυγαμικός έχω να συνεισφέρω τα εξής:
- Αν είστε νέοι μεν βιαστείτε να αποφασίσετε τζιαι σίουρα μεν καταλήξετε στην επιλογή σας πριν την υποβάλετε στα shοκ που παραθέτω στην παλιά μου ανάρτηση
- Αν είστε νέα ζευγάρια απολαύστε τον έρωτα σας με ούλλον σας το είναι, διότι αργά ή γλήορα δεν θα υπάρχει
- Αν είστε ζευγάρια που εσυνειδητοποιήσετε ήδη τούτον που λαλώ (το "θάνατον του έρωτα") τζιαι αγαπιέστε, μεν ξεχάσετε ότι η αγάπη του αθρώπου σας εν ένας αγώνας συνεχής τζιαι όμορφος, τζιαι παράλληλα μια κατάκτηση που όντως διαρκεί (αν τα καταφέρετε) ώσπου να πεθάνετε.
-Αν είστε άντρες (στες γυναίκες ας απευθυνθούν μέλη του ιδίου φύλου, εμέναν εν μου ππέφτει λόος) τζιαι κρυφοκοιτάζετε ωραίους πισινούς, ζάμπες τζιαι στήθη γυναικών, πέραν της δικής σας, με θαυμασμόν τζιαι έξαρσην του libido σας, μεν νοιώθετε τύψεις. Επίσης, άλλον ο ανοιχτομάτης τζιαι άλλον ο αυγουλομάτης, μεν σας παίρνουν εύκολα είδησην ούτε οι μεν ούτε η δε, γιατί εν γαουροσύνη. Διακριτικά... Αλλά τζιαι μεν βουττάτε το shέριν στο "γλυκόν" γιατί αργά ή γλήορα θα τα κάμετε shόνιν τζιαι θα τα χάσετε ούλλα. Όπως ελάλεν τζιαι ένας σοφός, δεν είναι μεμπτόν να θαυμάζεις τα λουλούδια σε ξένον κήπον, μεμπτόν είναι να απλώσεις το ξερόν σου τζιαι να τα κόψεις.
Ώσπου να ξανασυνεισφέρω στο κοινόν καλόν, stay cool and keep rocking!
