Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Λλίον πριν το φινάλε

Εν είχα κάποιαν έμπνευσην ή θέμαν της προκοπής να καταπιαστώ αλλά στο μπλογκ έshιει δημιουργηθεί μια μίνι παράδοση να αποχαιρετώ  το έτος που φεύκει με έστω θκιό-τρεις κουβέντες.
Ήταν μια χαρά το 2016, τίποτε το συνταρακτικόν αλλά μέσες-άκρες θετική η αίσθηση. Βασικά ήταν κάπως απογοητευτικόν το ότι εν έκαταλήξαν οι διαπραγματεύσεις για να έχουν ήδη οριστεί δημοψηφίσματα, τζιαι να πω την αλήθκειαν φοούμαι την κατάληξην στην Γενεύην περίπου όπως φοούμαι κάθε φοράν που παίζει η φετινή Ανόρθωση, αλλά που την άλλην φαίνεται, μετά που 12 χαμένα χρόνια στα οποία μας εκαταδίκασεν το "λαμπρόν όχι" (λαμπρόν να μας κάψει βασικά) ότι παρουσιάζεται μια τέθκοια σύγκλιση συμφερόντων ούλλων των παικτών που μπορεί τζιαι να έχουμεν έστω την ευκαιρίαν να αποφασίσει ο κόσμος τι θέλει. Τζιαι παρά τες φωνασκίες τζιαι τες ιερές οργές των κλασσικών αρνητών των πάντων, ο απλός κόσμος πιστεύκω θα κλίνει, έστω οριακά, στο να δεχτεί το πλαίσιο συμφωνίας που θα του θέσουν. Εξάλλου εν πρόκειται παρά για μιαν πρώτην συμφωνίαν, την πραγματικήν λύσην θα την δουλέψει η κοινωνία μέσα που την καθημερινότηταν τζιαι σε βάθος χρόνου. Τώρα να δούμεν.
Ο Δεκέμβρης πάντως εφάνηκεν πολλά εντάξει τζιαι είχαμεν μιαν πραγματικά χειμωνιάτικην ατμόσφαιραν μέσα στες διακοπές. Ακόμα τζιαι η πολύτιμη ηλιοφάνεια της Κύπρου μπορεί να καταστεί κουραστική άμα εν διαρκής. 
Ταξιδάκιν εν εκανονίσαμεν, αν τζιαι την παραμονήν θα δοκιμάσουμεν κάτι διαφορετικόν που την συνήθην παράταξην μπροστά που την τηλεόρασην. Πιστεύκω θα περάσουμεν πολλά ωραία τζιαι αξιομνημόνευτα.
Ο νέος χρόνος που έρκεται, πέραν του κυπριακού τζιαι της κατάληξης σε συμφωνίαν, ελπίζω ότι εννά φέρει πάνω που ούλλα υγείαν, πάνω στην οποίαν ούλλα τα άλλα κτίζουνται. Έχω κάποια ενδιαφέροντα σχέδια στα σκαριά, επαγγελματικά ομιλώντας, που αν ευοδωθούν εννά προσφέρουν μιαν ενδιαφέρουσαν διετίαν. Αλλά το καλόν είναι ότι εν βιοπορίζουμαι που τη δουλειά μου, οπότε πιο πολλά εν έναν στοίχημαν δημιουργικής δραστηριότητας, πέραν των διαφόρων χόμπυ μου τζιαι της ενασχόλησης με τα κοπέλια τζιαι την Αγάπη. Η ομάδα μας προχωρά στο μέλλον με αρκετά σίουρα βήματα, εν έχω έννοιαν.
Κλείοντας, εύχομαι σε ούλλους που ασχολούνται μαζί μου αλλά τζιαι σε ούλλον τον κόσμον, υγείαν τζιαι ευτυχίαν! 
Τζιαι φυσικά, όπως πάντα, to stay cool and keep rocking, all year round baby!

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

Ττοπ οφ δε Γουφ 2016

Ήρτεν η ώρα για το φετινό μας "ττοπ", το οποίον μετονομάζεται σε "Ττοπ οφ δε Γουφ" (αθθυμίζω ότι ήταν "Ττοπ οφ δε φλωρ"). Καλή χρονιά τζιαι φέτος, ίσως όϊ τόσον καλή όσον πέρσι αλλά εν εδυσκολεύτηκα να εύρω μιαν αξιοπρεπέστατην δεκάδαν. Εν ενδιαφέρον ότι τα πρώτα θκιό εν τραούθκια που εφκήκαν το 2015, απλά εγώ επήρα τα είδηση τα μέσα στο 2016,όπως τζιαι ένα-θκιό άλλα στη λίστα. Κάποια στιγμήν μέσα στο χρόνο άρκεψα να ακούω το "105.5 ροκ" της Θεσσαλονίκης (κυρίως εν ώρα τροχαδίου), που με εβοήθησεν να προσθέσω θκιό τρεις ροκιές στο φετινό ττοπ, τες οποίες πιθανότατα δεν θα "αντιλαμβάνουμουν" αν εκαρτερούσα που τους κυπριακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Απολαύστε υπεύθυνα (σε αντίστροφη μέτρηση προς την κορυφή) τζιαι σε ψηλά ντεσιμπέλ.










Ως το επόμενο "Ττοπ οφ δε Γουφ", stay cool and keep rocking!

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

Εφιάλτες

Όταν έμαθα ότι τα όνειρα τζιαι οι εφιάλτες προκύπτουν όταν ουσιαστικά είμαστεν στα πρόθυρα να ξυπνήσουμεν, ή εν έχουμεν ακόμα φτάσει στο στάδιον του "βαθέως ύπνου", όπου εν βλέπουμεν ούτε όνειρα ούτε εφιάλτες, τζιαι παράλληλα έμαθα ότι έχουν μόλις κάποια δευτερόλεπτα διάρκειαν εντυπωσιάστηκα. Για τον απλό λόγον ότι τες παραπάνω φορές, ξυπνάς θεωρώντας ότι το όνειρον ή εφιάλτης που είδες εν αφενός πραγματικότατον, τζιαι αφετέρου, ότι εδιάρκεσεν ώρες ολόκληρες.
Κάπου εθκιάβασα ότι τα όνειρα/ εφιάλτες εν ένα μέσον του εγκεφάλου να κάμει κάποιου είδους "αποφόρτισην", όπως ένας υπολογιστής κάμνει ας πούμεν defrag για να δουλέψει μετά πιο αποδοτικά. Πάντως έννεν λλίες οι φορές που εξύπνησα, μετά που εφιάλτην, κάθιδρος, εξαντλημένος τζιαι συναισθηματικά συντετριμμένος, οπότε η συγκεκριμένη λειτουργία μπορεί να μεν έshιει θετικές επιπτώσεις στον υπόλοιπον οργανισμόν.
Ενδιαφέρον στοιχείον στα όνειρα τζιαι τους εφιάλτες είναι ότι επαναλαμβάνονται κάποιες φορές. Τζιαι εν αρκετές οι φορές που πάω για πρώτη φοράν σε ένα μέρος αλλά αναγνωρίζω το λες τζιαι έχω ξαναπάει, συνδέοντας το με κάποιον όνειρον που έχω δει.
Η σημερινή ανάρτηση εννά κάμει αναφοράν σε εφιάλτες που έχω "δει" επανειλημμένα. Ευτυχώς έshιει τζιαιρόν να τους δω, κάτι που αποδίδω στην σχετικά ήρεμην ψυχικά περίοδον που περνώ, χωρίς ιδιαίτερον άγχος τζιαι παράγοντες ανησυχίας. Εν χαρακτηριστικόν ότι σε περιόδους εξετάσεων στο πανεπιστήμιον ή προθεσμιών στη δουλειάν επροκύπταν μου θκιό συγκεκριμμένοι. 
Ο ένας ήταν σχετικά φρικιαστικός τζιαι ήταν η έντονη αίσθηση ότι επίεζα τόσο δυνατά τα σαγόνια μου που τα δόντια αρχίζαν να συνθλίβονται που την πίεσην τζιαι να τσακρούν όπως τα μακαρόνια τα άψητα. Τζιαι όντως, στον ύπνο μου, όταν έβλεπα το συγκεκριμένον εφιάλτην, έκαμνα τη συγκεκριμένη διαδικασίαν, που η Αγάπη μετά εξήγησεν μου ως τριγμόν. Αθθυμούμαι την ανακούφισην μετά το ξύπνημαν όταν εδιαπίστωνα ότι είχα ακόμα τα δόντια μου τζιαι εν είχαν γίνει ένα μάτσον θρύψαλα μέσα στο στόμα μου. 
Ο άλλος ήταν η παρουσία ενός σκιώδους ξένου μέσα στην κρεβατοκάμαρα μας. Παρά το ότι κοιμούμαστεν με τα φώτα κλειστά, στον εφιάλτην τούτον ανασηκώνουμαι στο κρεβάτιν βλέποντας απέναντι μου την σκιάν ενός αθρώπου να διαγράφεται που ένα φως πίσω του. Ουδέποτε ξεχωρίζω κάποια χαρακτηριστικά προσώπου ούτε τον αναγνωρίζω γενικά, ενώ στέκεται αντικρυστά χωρίς να λαλεί ή να κάμνει τίποτε. Εν αρκετές οι φορές που εξύπνησα την Αγάπη που τες φωνές που του έμπηξα, ενώ κάποιες φορές εσηκώστηκα τζιόλας που το κρεβάτιν με διάθεσην επιθετικήν πριν ξυπνήσω όρθιος τζιαι καταλάβω ότι εν εφιάλτην που εθώρουν. Που τα τρομακτικά στοιχεία του συγκεκριμένου εφιάλτη είναι ότι αρκετές φορές, τζιαι ενώ έχω ξυπνήσει πλέον, βλέπω έναν αχνόν περίγραμμαν τούτης της φιγούρας να διαγράφεται πριν σβήσει σταδιακά καθώς φέρνω τα μίλια μου που τον ύπνο τζιαι την έντασην.
Άλλοι θκιό εφιάλτες που έχω δει αρκετές φορές, αλλά πάλε ευτυχώς έshιει τζιαιρόν να με επισκεφτούν, έχουν να κάμουν με θκιό σημαντικές περιόδους της ζωής μου, δηλαδή το στρατόν τζιαι τες σπουδές. 
Ο πρώτος βρίσκει με στην ταράτσαν ενός σπιθκιού, κρατώντας έναν RPG (google it οι μη σχετικοί, όσοι εκάμετε στρατόν ξέρετε τι είναι). Η ταράτσα εν στο στυλ του "ψευδοκεράμιδου", δηλαδή διαθέτει μιαν περίμετρον κεραμιδιού αλλά στο κέντρον ουσιαστικά εν πλάκα, με αποτέλεσμαν να μπορείς να σταθείς μέσα με το τοιχαρούδιν των κεραμιδιών να λειτουργεί ως ανάχωμα. Πουκάτω παρακολουθώ να περνούν τουρκικά άρματα μάχης, τα οποία εν με έχουν δει, τζιαι έχω θκιό βλήμματα διαθέσιμα. Όποιος ξέρει που RPG αθθυμάται ότι κάθε βολή σηκώνει ένα σύννεφο αερίων, με αποτέλεσμαν οι χειριστές τους να πρέπει να μετακινούνται σε νέα θέση μετά που κάθε βολήν για να μεν τους φάει ο εχθρός. Οπότε, αφού είμαι σε ταράτσαν, καταλαβαίνετε ότι τυχόν βολή θα είναι η τελευταία μου αφού εν θα μπορώ να αλλάξω θέσην πριν με καθαρίσουν. Ο εφιάλτης συνίσταται στο δίλημμαν "να χωστώ ή να φάω έναν άρμαν πριν πεθάνω". Τζιαι οι θκιό επιλογές δείχνουν μάταιες ουσιαστικά, τζιαι η ματαιότητα εν άshιημον συναίσθημαν.
Στο δεύτερον είμαι απέναντι που τες, γνωστές σε όσους έχουν φοιτήσει στην Ελλάδαν, λίστες αποτελεσμάτων των εξετάσεων τζιαι ψάχνω το όνομα μου στο τελευταίο μάθημαν που χρωστώ για το πτυχίον. Τζιαι, όπως έγινεν τζιαι στην πραγματικότηταν, βρίσκω το όνομα μου τζιαι ένα "2" δίπλα, το οποίον καθιστά με ένα ράκος, πάλε όπως έγινεν στην πραγματικότηταν. Ξυπνώ τζιαι λούννουμαι στην ανακούφισην, όταν συνειδητοποιώ ότι όχι μόνον εν χρωστώ ακόμα μαθήματα για το πρώτο πτυχίον αλλά που τότε έκαμα τζιαι μεταπτυχιακόν, εδούλεψα τζιαι 15 χρόνια τζιαι έκαμα τζιαι οικογένειαν.
Δαμέ εν έναν ενδιαφέρον στοιχείον για τα όνειρα τζιαι τους εφιάλτες. Στα όνειρα, ζεις μιαν όμορφην κατάστασην, τζιαι ξυπνάς νιώθωντας έστω τζιαι λλίην απογοήτευσην που ήταν όνειρον. Στους εφιάλτες η εναλλαγή των συναισθημάτων εν ανάποδη. Αρχίζεις με αρνητικά συναισθήματα τζιαι ακολουθεί η ανακούφιση ότι τζιείνον που είδες έννεν αληθινόν. Φυσικά, που τα θκιό προτιμώ τα όνειρα, αν τζιαι περιέργως εν αθθυμούμαι κάποιον χαρακτηριστικόν που να έχω δει επανειλημμένα. Εξ'ου τζιαι η ανάρτηση αφιερώθηκεν στους εφιάλτες, τους οποίους καλώς ή κακώς έχω καλά εντυπωμένους, τζι'ας αππαλλάχτηκα που λλόου τους εσχάτως.
Ώσπου να θωρούμεν τα πιο γλυκά όνειρα τζιαι τους πιο ανώδυνους εφιάλτες, stay cool and keep rocking!